Het is zo’n drie uur rijden van Belfast naar Sligo Town, een prachtige rit door het (Noord) Ierse platteland. Tyrone en Fermanagh zijn prachtig, maar toen we in Leitrim belandden werd het helemaal een feestje. De bochtige wegen, stenen muurtjes en de bruin/geel/groene landschappen maakten mij zó ontzettend blij!
Ik had maar 2,5 dag, en de eerste middag stond in het teken van Sligo zelf. Het is een schattig plaatsje, dat je prima in één dag kunt zien. Het Yeats museum was helaas gesloten, maar ik heb even geshopt (mijn mythologieverzameling is weer aangevuld), ik ben naar de kunstgalerij geweest en ik heb genoten van rugby en muziek in de pub.
Na een relaxte avond in het hostel ging ik weer vroeg er op uit, naar Bundoran. Dit is de surf hoofdstad van Ierland en aangezien ik mezelf graag uitdaag had ik een sessie geboekt. Ik kan er kort over zijn: ik heb duidelijk mijn roeping níet gemist, haha. Ik lag meer in het water dan op het board en heb zo’n beetje de halve oceaan doorgeslikt...
Op weg naar Bundoran stopte ik even in Drumcliff, waar W.B. Yeats begraven ligt (in de schaduw van de Ben Bulben, de iconische berg in Sligo). Ook ging ik even naar Mullaghmore, een werkelijk fenomenaal strand waar ik uren zou kunnen zitten dagdromen.
Eenmaal bijgekomen van deze sportieve escapade was het weer tijd om cultureel te doen. Bij toeval kwamen we er op zaterdag achter dat het 19e -eeuwse Lissadell House haar deuren opende voor gereduceerd tarief. Dit huis barst van de geschiedenis: de Ierse revolutionair Constance Markievicz groeide hier op met haar broers en zussen, en ook W.B. Yeats bracht er aardig wat tijd door. Je mocht (helaas) geen foto’s maken in het huis, maar het had echt zo’n heerlijke Downton Abbey-vibe. Het was een prachtige dag om je onder te dompelen in geschiedenis en natuur, en we hadden eigenlijk niet genoeg tijd om de drie exposities (over Constance & haar zus Eva, de Paasopstand en Yeats), het huis en de omliggende tuinen te verkennen.
Het probleem met tripjes is dat je altijd keuzes moet maken, en de maandag was (helaas) alweer mijn laatste dag. Ik besloot er weer vroeg uit te gaan, zodat ik op mijn gemak de Knocknarea op kon gaan. Deze berg is gelinkt aan de Ierse mythologie: de ‘cairn’ bovenop de berg is de begraafplaats van Queen Medb (Maeve), die over de provincie Connacht heerste. Het was (alweer!) mooi weer, wat de klim nog indrukwekkender maakte. Wat een uitzicht…
Ik wilde eigenlijk helemaal niet meer terug (naar beneden én naar Belfast), maar aan alle goede dingen komt een eind. Yeats noemde Sligo ‘The Land of Heart’s Desire’… ik kan niet wachten om terug te gaan!
“Faeries, come take me out of this dull world,
For I would ride with you upon the wind,
Run on the top of the disheveled tide,
And dance upon the mountains like a flame.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten