[review] Joanna Newsom @ The Olympia, Dublin

Ik luister al zo'n 10 jaar naar de muziek van Joanna Newsom maar het was me nog niet gelukt haar live mee te maken - er kwam altijd iets tussen en zo vaak komt ze niet onze kant op. Haar muziek is een typisch gevalletje van 'love it or hate it', met haar karakteristieke stem en uitgesponnen muzikale begeleiding. Haar stukken - ze heeft niet zo veel liedjes met een conventionele structuur - hebben vaak even de tijd nodig om te landen en in de 10 jaar dat ik de muziek van Joanna luister 'ontdek' ik steeds weer wat nieuws. Ze is namelijk niet alleen enorm virtuoos op de harp, piano en in de arrangementen, de teksten zijn ook echt om te smullen. Verwijzingen naar mythologie, filosofische overwegingen en diepzinnige levenslessen... dit, en meer, komt voorbij.

Gisteren was het dan ein-de-lijk zo ver: ik ging deze magistrale muzikante live zien in het prachtige Olympia theater in Dublin, gebouwd in 1879. De akoestiek is geweldig, en dat werd bij het voorprogramma meteen al duidelijk. En het was niet zó maar een voorprogramma: Robin Pecknold, de zanger van Fleet Foxes, mocht in z'n uppie de opwarming verzorgen. Ik herkende hem bijna niet terug, met zijn korte haar en mini baardje. De stem is hetzelfde gebleven gelukkig, fenomenaal! Hij speelde een paar oudjes van Fleet Foxes maar de nadruk lag op zijn nieuwe werk.

Na een korte pauze (tijd om mijn benen te strekken en merchandise te scoren!) verscheen Joanna Newsom op het podium. Ze is nóg meer een boselfje dan ik me had voorgesteld en na 2 seconden had ze het ijs al gebroken met haar gegiechel. Wat een geweldig mens en ze had nog geen noot gespeeld. ;)

Toen haar vingers de snaren van haar harp aanraakten belandde ik eigenlijk meteen in een sprookjeswereld. Ik ging mee op reis door de fantasie van Joanna Newsom, en het was een geweldige trip. Ik heb ademloos zitten toekijken hoe ze tijdens Monkey & Bear de woorden uitspuwde terwijl haar harp haast werd afgeragt, en kreeg tranen in mijn ogen bij Anecdotes, In California en Time, as a symptom. Ik verbaasde me keer op keer over hoe gemakkelijk het allemaal leek, harp spelen en zingen tegelijkertijd (en ook nog al die lange teksten onthouden).Wat een muzikaliteit! Ik wil ook de begeleidingsband niet vergeten - de 2 mannen en 2 vrouwen speelden allemaal minstens 5 verschillende instrumenten, zoals piano, drums, bouzouki, fluit en viool. De avond vloog voorbij, en na bijna twee uur spelen is het voorbij. Maar dan komt ze toch nog terug, zonder band maar met Robin Pecknold. Ze hebben de afgelopen tour (dit is de laatste avond in Europa) in de kleedkamer 'On A Good Day' geoefend en spelen het nu samen live. Wow. Wow. WOW. Van mij mogen ze vaker samenwerken!



Na een geweldige solo uitvoering van het prachtige (9 minuten lange) Sawdust & Diamonds is de droomreis dan écht voorbij, al zal ik hier nog vaak aan terugdenken (en van dromen). Ik denk dat dit één van de beste concerten is die ik ooit heb meegemaakt...